ردپاي يك خاطره

.................................

ساعت12:57---13 آذر 1390

اتفاق ِ قهوه ای ِ نگاهت

در رویش ِ خیس ِ خواستن

روایت ِ تبدار ِ دلشوره است

و رعایت ِ زیبایی ِ حیا

در زمینه ی صمیمیّت ِ یک اعتماد!

ببخش، نازنین ِ بوسه های پیش بینی نشده!

ببخش اگر شاعرانه می خواهمت

اما بلد نیستم واژه ها را

شعرهای بندگی ام کنم

و پیشکش ِ چشم های شاهکار ِ تو!

مرا ببخش، نازواره ی عشق بازی های برنامه ریزی نشده!

ببخش اگر نمی توانم خطّ و رنگ ها را

نقاشی های خاطره کنم

در معجزه ی حضور ِ حضرتِ تو

که به ساق های دلواپسی هایت قسم

کاش در توانم بود تا آیه های موسیقی بسازم

از نت به نت ِ قدم های تو

بر فرش نگاه!

مرا ببخش، نازدار ِ غمزه های زیباتر از غزل!

مرا ببخش، اگر در نیاز به آغوش ِ نفس ساز ِ تو

نماز می برم به سلطنت ِ ناز تو

و قربانی می کنم بی قراری های دل ِ بی قرارم را

به پای پایبندی به قرار

جایی که خورشید ِ ملتهبِ خواهش و همآغوشی

فانوسی سربه راه می شود

در حسِِ عاشقانه ی لمس و بوسه و فشار!...